LISTY Pierwszy list « Braciom Żydom w Egipcie [ przesyłają ] pozdrowienie bracia Żydzi z Jerozolimy , a ci , którzy mieszkają w krainie judzkiej , życzą pokoju i dobra . Niech Bóg udziela wam dobra i niech pamięta o przymierzu swoim , [ zawartym ] z Abrahamem , Izaakiem i Jakubem , wiernymi swoimi sługami ; niech da wam wszystkim serce , abyście czcili Go i wykonywali Jego wolę sercem wielkim i duszą ochotną ; niech otworzy wasze serce dla swojego Prawa i dla przykazań , a niech sprawi pokój ! Niech wysłucha waszych modlitw , niech da się wam przejednać i niech was nie opuści w złym czasie ! Oto teraz tutaj modlimy się za was . Za panowania Demetriusza , w roku sto sześćdziesiątym dziewiątym , my , Żydzi , napisaliśmy do was : W najsroższym utrapieniu , jakie spadło [ na nas ] w latach , kiedy Jazon i jego zwolennicy zdradzili Ziemię Świętą i królestwo , kiedy podpalono bramę i wylano krew niewinną , my modliliśmy się do Pana i zostaliśmy wysłuchani . Złożyliśmy ofiarę krwawą i ofiarę z najczystszej mąki , zapaliliśmy lampy i położyliśmy chleby . Teraz zaś [ piszemy ], abyście obchodzili Święto Namiotów miesiąca Kislew . [ Dan ] w roku sto osiemdziesiątym ósmym ». Drugi list « Mieszkańcy Jerozolimy i mieszkańcy Judei , starszyzna i Juda Arystobulowi , nauczycielowi króla Ptolemeusza , pochodzącemu z rodu namaszczonych kapłanów , i Żydom mieszkającym w Egipcie - życzą radości i zdrowia . Wybawieni przez Boga z wielkich niebezpieczeństw , gorąco Mu dziękujemy , jako sprzymierzeni przeciwko królowi . On sam bowiem wypędził tych , którzy gotowi byli do walki przeciwko Świętemu Miastu . Kiedy bowiem wódz udał się do Persji , a z nim razem niezwyciężone - jak się wydawało - wojsko , zostali oni pokonani w świątyni bogini Nanai dzięki podstępowi , do którego się uciekli kapłani Nanai . Albowiem gdy przybył na miejsce sam Antioch , a razem z nim jego przyjaciele , aby [ pod pozorem zaślubin z nią ] zabrać wielkie skarby jako posag i kiedy kapłani świątyni Nanai je wyłożyli , a on wszedł z kilkoma w obręb świątyni , zamknęli przybytek , skoro tylko wszedł Antioch , a otworzyli tajemne drzwi w suficie i zabili wodza , zrzucając na niego kamienie . Potem pocięli ich na kawałki , a głowy odcięli i wyrzucili tym , którzy byli na zewnątrz . Za wszystko niech będzie błogosławiony nasz Bóg , który wydał na śmierć tych , co się dopuścili bezbożności . Mając obchodzić Oczyszczenie świątyni dwudziestego piątego Kislew , uważaliśmy , że trzeba wam o tym donieść , abyście wy także obchodzili Święto Namiotów i ognia [ na pamiątkę tego ], jak Nehemiasz odbudował świątynię i ołtarz , a potem złożył ofiary . Gdy bowiem do ziemi perskiej byli uprowadzeni nasi ojcowie , ówcześni pobożni kapłani wzięli ogień z ołtarza i potajemnie skryli go w zagłębieniu wyschłej studni . Tam zabezpieczyli go tak , że miejsce nikomu nie było znane . Po upływie wielu lat , gdy spodobało się Bogu , Nehemiasz , który był przysłany przez króla perskiego , posłał po ogień potomków tych kapłanów , którzy go ukryli . Jak oni opowiedzieli nam , nie znaleźli ognia , ale tylko gęstą wodę . Rozkazał więc , aby nabrali jej i przynieśli . Gdy zaś było przygotowane wszystko do ofiar , Nehemiasz rozkazał kapłanom , aby polali tą wodą zarówno drzewo , jak i to , co było na nim położone , a kiedy to wykonali i po upływie pewnego czasu zaświeciło słońce , które przedtem było za chmurami , zapłonął ogień tak wielki , że dziwili się wszyscy . Podczas spalania się ofiary modlili się kapłani , a wraz z kapłanami wszyscy . Rozpoczynał Jonatan , wszyscy zaś odpowiadali razem z Nehemiaszem . Modlitwa zaś brzmiała w ten sposób : " Panie , Panie Boże , Stwórco wszystkiego , straszliwy i mocny , sprawiedliwy i miłosierny , jedyny Królu i Dobroczyńco , jedyny Rozdawco dóbr , jedynie sprawiedliwy , wszechmocny i wieczny , który wybawiasz Izraela ze wszystkiego zła , który ojców naszych uczyniłeś wybranymi i który uświęciłeś ich , przyjmij ofiarę za cały naród Twój izraelski , ustrzeż swój dział i uświęć ! Sprowadź rozproszonych spomiędzy nas ! Uwolnij tych , którzy są w niewoli u pogan . Na wyśmiewanych i wzgardzonych spojrzyj łaskawie , aby poganie poznali , że Ty jesteś Bogiem naszym . Ukarz tych , którzy uciskają nas i w pysze swojej nas znieważają . Zaszczep lud Twój na Twoim świętym miejscu , jak powiedział Mojżesz " . Kapłani intonowali hymny . Gdy spłonęło to , co złożono w ofierze , kazał Nehemiasz pozostałą wodę wylać na wielkie kamienie . Gdy zaś to wykonano , wybuchnął płomień , który jednak pochłonięty został przez ogień z ołtarza . Kiedy ten wypadek stał się głośny i królowi Persów doniesiono , że na miejscu , gdzie ukryli ogień owi uprowadzeni w niewolę kapłani , ukazała się woda , którą Nehemiasz i jego ludzie poświęcili to , co było przeznaczone na ofiarę , król zbadał sprawę , a miejsce ogrodził i uczynił świętym . Król pobierał [ stąd ] wielkie dochody i rozdzielał je tym , dla których był łaskaw . Ludzie Nehemiasza nazwali tę wodę " neftar ", to znaczy oczyszczenie , u wielu jednak nazywa się ona " neftai " .
Demetriusz II Nikator (145-140; 129-126 przed Chr.); "w roku 169" - 145 rok przed Chr.; "Jazon" - por.
.
Por.
;
Święto Poświęcenia Świątyni w miesiącu Kislew (grudniu) powinno być tak obchodzone jak Święto Namiotów w październiku; "w roku 188" - 124 r. przed Chr.
"Juda" = Machabeusz; "Arystobul" - Żyd aleksandryjski, znany z dzieła, które dedykował królowi Ptolemeuszowi VI Filometorowi (180-145 przed Chr.), a w którym alegorycznie tłumaczył Pięcioksiąg.
Antiochowi IV Epifanesowi (175-164/163 przed Chr.).
Tj. Jerozolimie.
Referuje opowiadanie ludowe, które pomieszało okoliczności śmierci syna i ojca - Antiocha III zabitego w Elimaidzie. O śmierci króla Antiocha IV Epifanesa por. 9;
. Tutaj autor referuje to, co ludzie o śmierci króla opowiadali, aby wykazać, że prześladowca został przez Boga ukarany. Śmierć miała nastąpić w mieście Elimais.
Pogański zwyczaj.
Ludowe opowiadanie wątpliwej wartości historycznej, które ma wykazać znaczenie świątyni jerozolimskiej.
Artakserksesa I (464-424 przed Chr.).
Bliżej nie znany.
Naród wybrany.
Dosł.: "światło". Sens znaku: nadal ważny jest kult sprawowany na legalnym ołtarzu.
Wlg: "a gdy stwierdził, darował kapłanom wiele dóbr i rozmaite dary, które biorąc swą ręką dawał im".
Nazwa oznacza naftę.
